Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

24 juni 2015

Overgevoeligheid voor geluid - hyperacusis anders bekeken - oorzaak vorig leven - reïncarnatietherapie

Oorzaak overgevoeligheid geluid in vorig leven?
Hyperacusis - overgevoeligheid voor geluid

(Dit artikel verscheen eerder op mijn website www.vorigelevens.nl)

In het blad Psychologie Magazine van juni 2010 kwam ik een artikel tegen van Marte Kaan. De kop van het artikel luidde “Elk geruis is voor mij lawaai”Het betrof een interview met mevrouw W. (62) die lijdt aan hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid. In dit artikel stond: “De enige remedie is zoveel mogelijk stilte. Geen tv, geen muziek, geen gezellige gesprekjes.” 

Nu is het zo, dat als ik veel tekst met persoonlijke uitspraken lees en ik me daar goed op concentreer, zich als vanzelf beelden vormen in mijn hoofd. Het is een kwestie van anders lezen/luisteren naar wat iemand zegt. Taal bevat veel informatie. Lang niet altijd hebben we dat direct door, maar ik luister vaak op twee niveaus en vind het leuk te ontdekken dat uitspraken te maken kunnen hebben met vorige levens. Lichte vorm van beroepsdeformatie, want als reïncarnatietherapeut vind ik het telkens weer interessant om met vorige levens te werken en er al lezend eentje tegen te komen.

Informatie in uitspraken over een probleem


Mevrouw W. deed uitspraken over haar extreme gevoeligheid voor geluid. Die specifieke zinnen stonden her en der verspreid in het artikel. Bij zulke zinnen - die voor mij als uit de context en emotioneel beladen aanvoelden - krijg ik vaak indrukken van situaties uit het verleden van de persoon die de uitspraken doet. Dat verleden kan het huidige leven betreffen, jeugd, geboorte, zwangerschap, conceptie, maar ook vorige levens.
In dit geval kwam ik bijv. tegen:
- “Als ze een stuk vlees braadt, is het alsof er een vrachtwagen tonnen grind naast haar stort.”
- "Een storend lawaai alsof je voortdurend op een bouwplaats staat.”
- “Die klachten bouwden zich gedurende een aantal jaren op.”
- “Ik zou ook wel eens weg willen, maar de prijs is te hoog. De baten, de gezelligheid, staan in geen verhouding tot de kosten: extreme vermoeidheid, een op hol geslagen hoofd en concentratieproblemen.”
- “Ik luister wel graag naar hun verhalen, al roepen die ook heimwee op naar een periode waarin ik midden in het leven stond.

Een bouwplaats, een vrachtwagen, grind storten, klachten die zich op'bouwen'...


Mevrouw W. draagt mogelijk in haar onderbewustzijn een onverwerkte sterfervaring met zich mee uit een vorig leven, dat zich afspeelde op een bouwplaats. Het laatste wat de persoon, vermoedelijk een man, zich herinnerde voordat hij stierf, was een oorverdovend lawaai, namelijk het storten van grind. 
Gedachten die nog bij dat (emotioneel onaffe) leven horen, vlak voor het sterven - een verkeerd gestorte lading grind over zich heen te krijgen - waren zorgen over de calculatie van het bouwproject, de kosten en baten. Ergens heeft mevr. W. van dat moment onthouden: een oorverdovend lawaai in mijn hoofd = ‘nog midden in het leven staan’. 

De oorzaak van een probleem anders benaderen

Als je anders leert kijken/luisteren naar gebruikte uitspraken met betrekking tot een (geluids)probleem, kan een 'onverklaarbare overgevoeligheid voor geluid' minder worden en zelfs verdwijnen. Daarbij is het van belang om zulke rare gedachtenkoppelingen in beeld te brengen. 
Toen klopte het, dat de man nog leefde terwijl hij temidden van donderend geraas van vallend grind stond. Echter, nu klopt het niet meer dat mevrouw W. - zij het onbewust - ‘geluidsklachten die zich opbouwen’ nog steeds verbindt aan ‘in het leven staan’.

Het artikel bevatte goede uitleg over wat hyperacusis is en welke boeken je erover kon lezen. Toch dacht ik, wat jammer dat de (medische) wetenschap niet openstaat voor werken met inzichten uit vorige levens. Mevr. W. had inmiddels een eigen remedie gevonden om om te gaan met haar overgevoeligheid voor geluid. Ze zei: “Ik streef ernaar volledig geïsoleerd te leven, zodat ik me af en toe goed kan voelen”. Ik gunde haar zo veel meer.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl 


22 juni 2015

Film 'The Age of Adaline' - wat als je niet ouder wordt, maar blijft leven?

 

The Age of Adaline - film


In 1935 krijgt een jonge moeder van eind twintig, Adaline (Blake Lively), een ongeluk waarbij ze met haar auto te water raakt. Door de kou en shock stopt haar hart twee minuten met kloppen. Wanneer een plotselinge bliksem inslaat op het water, de auto en haar lichaam, doet haar hart het weer. Adaline blijft leven... maar vanaf dat moment wordt ze niet ouder en blijft haar uiterlijk hetzelfde.

De wereld draait gewoon door. Iedereen in haar omgeving wordt wél ouder, haar dochtertje wordt groter, volwassen, en tenslotte bejaard. Adaline blijft even jong, knap en gracieus. Nadat ze in 1950 een keer door een politieagent is aangehouden die het vreemd vond dat ze er nog zo jong uitzag voor haar leeftijd, besluit ze om de zoveel jaar te verhuizen en zich een nieuwe identiteit aan te meten. Alleen met haar dochter onderhoudt ze contact. 
In 1965 zweert ze de liefde af. Ze ziet geen kans om samen met de jongeman van wie ze houdt - en die op het punt staat haar ten huwelijk te vragen - een leven op te bouwen.

Adaline is aanbeland in 2014/2015. Ze heeft een baan bij een stadsarchief (handig, vanwege alle geschiedkundige kennis die ze in de loop der jaren opdeed), een appartement en een hond, een oude Beagle. Mannen houdt ze bewust op afstand. 
Rond oud- en nieuw maakt ze plannen weer te verhuizen en opnieuw van naam te veranderen, maar dan ontmoet ze de charmante Ellis (Michiel Huisman).  Ze worden verliefd op elkaar en Ellis neemt haar een weekend mee naar zijn ouders van in de zeventig. De vader van Ellis (Harrison Ford) meent Adaline te (her)kennen. Voordat er ook maar iets uitgepraat kan worden, vlucht ze halsoverkop weg in een auto...

Drama, romantiek, een vleugje mysterie, een happy end. En een voice-over die uitlegt dat de komst van een of andere komeet te maken heeft met wonderlijke zaken. Een flinterdun verhaaltje, maar wel lekker romantisch. Het reïncarnatiethema in een nieuw jasje: niet sterven en opnieuw beginnen met leven, maar niet ouder worden en doorleven.

Romantische film 'The Age of Adaline'

Romantisch: een 8!

Het filmverhaal (zie trailer of website van de film) is niet helemaal geloofwaardig en vertoont hier en daar onlogische situaties, maar vooruit. De film is twee uur lang een lust voor het oog om naar te kijken, vooral als je houdt van een liefdesverhaal met mysterieus tintje én prachtige kleding, uit de periode 1905-1935.
Het acteerspel van Blake Lively, Michiel Huisman en Harrison Ford is uitstekend en gefilmde close-ups zijn prachtig. De gekozen kleding ziet er schitterend uit en past perfect bij specifieke tijdsperiodes, evenals de haardracht. 
Michiel Huisman, een Nederlands acteur, doet het geweldig in deze film qua spel en spreekt accentloos Amerikaans. Ik val niet op mannen met een baard, maar hij is zeker charmant in zijn rol. Blake Lively, in iedere scène even stijlvol, is geknipt voor de hoofdrol.
Zorg voor een zakdoek bij de hand voor de scène waarin de geliefde hond van Adaline, een Beagle, overlijdt.
Manlief en ik gaven deze film als cijfer een dik gewaardeerde 8.
Romantici met gevoel voor magie: gáán, naar deze film!

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

21 juni 2015

Call the midwife - tv-serie over bevallingen in 1950-1960 - kijktip voor verloskundigen, kraamhulpen en regressietherapeuten

Tv-serie Call the midwife
Tv-serie Call the Midwife

Ik kijk steeds minder tv, maar wel meer naar documentaires of afleveringen op mijn iPad via NPO Uitzending Gemist. Als ik de was aan het wegwerken ben, een vreselijk saai karwei, kijk ik vaak of er nog iets leuks te zien is bij 'Uitgelicht' of 'Meest Bekeken'. Zo ontdekte ik de BBC-tv-serie 'Call the Midwife', die nu uitgezonden wordt bij Omroep Max. Vijf afleveringen (12 t/m 18 juni 2015) zijn inmiddels via Uitzending Gemist te bekijken. 

East End Londen, jaren 1950-1960

Deze kwalitatief uitstekende tv-serie, die zich afspeelt in de jaren 1950-1960 in Londen, mag er zijn. Typisch zo'n mooi BBC-drama-product. In 'Call the Midwife' zien we nonnen, vroedvrouwen, kraamzusters en kraamhulpen aan het werk in de Londense achterstandswijk East End. In iedere aflevering wordt perfect geacteerd en is de jaren 50/60-sfeer prachtig neergezet (kleding/interieur/cultuur). Ook op zwangerschaps- en bevallingsgebied is alles tot in de puntjes uitgewerkt. Hierdoor krijg je een mooi beeld hoe anno 1950-1960 tegen zwangerschappen, bevallingen, (liefdes)relaties en werkverhoudingen (man/vrouw) werd aangekeken. 

Zwangerschap en geboorte

Deze tv-serie is ideaal tijdverdrijf voor hedendaagse verloskundigen, verplegend (kraam)personeel, kraamhulpen en iedereen die in zwangerschappen en geboortes is geïnteresseerd. Regressietherapeuten die werken met cliënten die geboren zijn in de periode 1950-1960, kan ik deze tv-serie zeker aanraden.
Elke aflevering van 'Call the Midwife' bevat een goede mix tussen zwangerschaps- en bevallingsinformatie, liefde, vreugde en verdriet. Het acteerspel is langzaam, maar dermate goed dat ik af en toe een traantje moest wegpinken bij verdrietige scènes.

Wikipedia & Call the Midwife

Op deze Wikipedia-webpagina vind je alle info over de serie, ook per aflevering. Inmiddels zijn ze bij de BBC toe aan seizoen 4, in Nederland net begonnen met seizoen 1. Stel, dat je interesse hebt in een bepaald aspect van geboortes, loop dan even de inhoud per aflevering na.

Herkomst van het woord 'midwife'

Het Engelse woord 'midwife' (vroedvrouw) zou afkomstig zijn van:
- mid, middle: midden, middenin, tussenpersoon, helpster (moeder & kind)
- wif: oud-Engels voor wife
- mid: oud-Engels voor 'met' 
Midwife: een vrouw die de aanstaande moeder bijstaat bij de geboorte van haar kind.

Regressietherapie & geboorte

Eerdere blogartikelen mbt geboorte:
Bungee jump - navelstreng - geboorte 
Overeenkomst sterven vorig leven, geboorte huidig leven

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

20 juni 2015

Chantal van den Brink - 'Brieven van mijn ziel' - boekreview - spirituele groei - leestip voor healers en therapeuten

'Brieven van mijn ziel' - Chantal van den Brink

Toeval bestaat niet

In mijn optiek bestaat toeval niet en alles gebeurt met een reden. Dat betekent echter niet dat we meteen alles begrijpen wat ons overkomt. Soms zie je jaren ná een situatie pas de achterliggende betekenis of welke lering je trok uit bepaalde omstandigheden. Dat overkomt mij ook. Mijn leven op aarde zie ik als een aaneenschakeling van leermomenten. Dankzij leuke, interessante, vervelende, lastige, pijnlijke, liefdevolle en andere emotionele en persoonlijke ervaringen leert mijn ziel in dit huidige lichaam omgaan met emoties, andere personen (zielen in andere lichamen) en van allerlei situaties en gebeurtenissen. Ik vind het leven op aarde zeer de moeite waard, met al zijn ups & downs.
Als mij ‘iets aparts overkomt’, probeer ik het waarom ervan te duiden. Waarom heb ik zomaar ineens vanuit het niets last van een keelontsteking? Wat hebben mijn piepende longen me te vertellen? Waarom kan ik een vriendin telefonisch almaar niet bereiken? De ene keer lukt het vinden van de boodschap hierachter uitstekend en word ik blij van alle kleine wondertjes die op mijn pad komen, de andere keer lukt het me met geen enkele mogelijkheid en stoot ik me als een ezel meer dan tweemaal aan dezelfde steen. Niets menselijks is mij vreemd.

Leerprocessen

Vaak zeg ik tegen cliënten in mijn praktijk: iedereen leert van het leven zelf, je kunt nooit meer doen dan je uiterste best. En dan nog. Bij een timmerman piepen thuis de deuren, bij een loodgieter lekken de kranen, een administrateur heeft zijn eigen administratie lang niet altijd op orde en een therapeut die advies geeft aan anderen, kan die goede raad meestal zelf goed gebruiken. In de periode dat ik full time regressie- en reïncarnatietherapeut was, leerde ik omgaan met mijn eigen problemen, zocht ik uit wie ik was, welke zaken uit mijn jeugd nog doorwerkten in het hier-en-nu en welke onaffe ervaringen en trauma’s uit vorige levens mij nog in de weg zaten. Nu ik steeds meer neig naar full time artikelen en boeken schrijven over mijn vakgebied, oefen ik iedere dag in het beter communiceren met anderen en het (nog) zorgvuldiger omgaan met wat ik zeg en schrijf. Ik ben nooit uitgeleerd.
Aan dit alles moest ik geregeld denken bij het lezen van Chantal van den Brinks boek ‘Brieven van mijn ziel’, deel 3. Een mooi, persoonlijk, spiritueel én inspirerend relaas over ‘heel worden’ en (weer) in je kracht komen te staan.


Chantal van den Brink – ‘Brieven van mijn ziel’ deel 3

“Aan het begin van dit derde deel vertoont Chantal verschijnselen van posttraumatische stress. Nu begint de strijd om te genezen pas echt. Haar echtgenoot, ineens alleen in de zorg voor hun drie kinderen, het bedrijf en het landgoed, steunt haar door dik en dun. In een intensief proces van ademtherapie, EMDR en lichaamswerk komt ze er bovenop. Dan ontmoet ze haar tweelingziel, het is liefde op het eerste gezicht. Maar ze is niet bereid om haar gezin op te geven en beseft dat deze ontmoeting een ander doel dient dan die van een liefdesrelatie: het is een uitnodiging van haar ziel om haar essentie, die ze al heel jong blijkt te hebben afgesneden, alsnog in zichzelf toe te laten. In dat proces vindt ze haar vrouwelijkheid, haar passie en haar zo lang gezochte vitaliteit.”
Verdeeld over drie zonnige dagen las ik in de tuin de 368 pagina’s (Uitgeverij Bierman van den Brink, ISBN 9789081817226, hardcover, 22,50 euro). Vaak met een grote glimlach, beamend hoe mooi en moeilijk ons leven soms kan zijn. Zijn we niet allemaal enigszins verdwaald als ziel op aarde en op zoek naar heelwording? Chantal van den Brink (coach/healer) heeft met ‘Brieven van mijn ziel’ (3) een prachtig boek neergezet, dat onder meer gaat over de spirituele zoektocht van een coach/healer, zijzelf, op weg naar heling, gezond en compleet worden.
De delen 1 en 2 waren me op de een of andere manier ontgaan. Een cliënte informeerde een keer of ik Chantals boeken kende, maar daarop moest ik toen nog ontkennend antwoorden. Ik lees en heb veel gelezen over reïncarnatietherapie, gezondheid en healing, maar natuurlijk lang niet alles. Enne… was er niet voor alles een juist moment, omdat toeval niet bestaat?


                     

Deel 3 is prima ‘los’ te lezen, maar ik kan me heel goed voorstellen dat lezers die nu pas kennis maken met dit laatste deel van ‘Brieven van mijn ziel’ óók de voorgaande twee delen alsnog willen lezen. Op Chantals website www.chantalvandenbrink.nl vind je informatie over deze trilogie en inleidende teksten. Zo kun je snel bepalen of haar manier van schrijven, die op mij bijzonder prettig overkwam, ook wat voor jou is.

Lastige onderwerpen helder verwoord


Ik ben groot voorstander van eenvoudig, helder en no-nonsense taalgebruik. De auteur is er in dit boek in geslaagd om lastige onderwerpen - zoals parallelle en vorige levens, tweelingzielen, energetische velden, dissociatie bij seksueel misbruik, systemisch werk, entiteiten en diverse therapieën - eenvoudig én uitstekend te beschrijven en uit te leggen, zonder dat het verhaal vaart verliest. De verklarende woordenlijst achterin het boek is nuttig voor lezers die minder bekend zijn in de (alternatief) therapeutische wereld.

Wat vind ik goed aan dit boek?

- Het boek is eerlijk en oprecht, en boeiend om te lezen.
- De tekst is goed geredigeerd. Ik kwam slechts enkele minuscule taalfoutjes tegen en dat is absoluut verwaarloosbaar bij zo’n grote hoeveelheid tekst. Belangrijker, deel 3 leest lekker vlot weg. Dat vind ik knap, zeker gezien de ‘moeilijke onderwerpen’, zoals heftige emotionele ervaringen met betrekking tot seksueel misbruik in de jeugd.
- Het bespreekbaar maken van het gegeven dat niet alle herinneringen die voortkomen uit therapiesessies ook werkelijk gebeurd hoeven te zijn (denk daarbij aan aangehechte energie van anderen uit het huidige leven of uit vorige levens). Toch kunnen ook die ‘herinneringen’ helend werken.
- Ik herkende twee collega-reïncarnatietherapeuten en hun werkwijze, en genoot van diverse door de auteur opgetekende therapeutische uitspraken van hen.
- Merkwaardige energetische ervaringen, over het algemeen lastig te duiden, zijn goed beschreven en daardoor beter te begrijpen voor therapeuten die er zelden mee werken.
- Beschrijvingen over de wijsheid van het werken met energie/energievelden (“Vroeger zou ik nu druk aan de slag zijn gegaan om van alles in zijn veld schoon te maken, maar ik kom er steeds meer achter dat ik niets hoef te doen. Ik hoef alleen maar aanwezig te zijn en de energie haar werk te laten doen, het veld is wijzer dan ik.”, blz. 160)
- Veel mensen denken bij tweelingzielen alleen aan een buitenproportioneel prachtige liefdesrelatie en laten bij zo’n ontmoeting hun huidige partner in de steek. Chantal van den Brink gaat - en daar ben ik het mee eens - in op “deze mannen spiegelen mijn eigen gespletenheid, ze laten me zien dat passie en veiligheid in mij onverenigbaar zijn.”, blz. 232.
- De auteur focust op heelwording, weer in je kracht komen te staan. Ik ben het als reïncarnatietherapeut ontzettend met haar eens! Sommige therapeuten laten cliënten van de ene herbeleving naar de andere gaan, zonder aandacht te schenken aan het heelworden van de ziel en het zelfstandig, krachtig verder durven gaan in het huidige leven.

Voor welke lezers geschikt?


Ben jij een regressie- en reïncarnatietherapeut? Een healer, een lichtwerker, een energetisch therapeut? Een coach die zich bezighoudt met spirituele ontwikkeling? Werk je als therapeut met cliënten die in hun jeugd seksueel misbruikt zijn en wil je zaken in een breder perspectief zetten? Dan is ‘Brieven van mijn ziel’(3) een aanrader om te lezen.

Groetjes,


Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur

19 juni 2015

'Gebruiksaanwijzing gezocht' - boekreview - Bénazir - opvoedproblemen oplossen - kinderen - gezin

 

Gebruiksaanwijzing gezocht - tips voor ouders, opvoeders en (kinder)therapeuten

De foto op de voorkant van 'Gebruiksaanwijzing gezocht', een boek met praktische tips en trucs voor opvoedkundige problemen, geschreven door Bénazir, nodigde mij in eerste instantie niet uit tot lezen. De gezichtsuitdrukking van de jongen op de cover zorgde ervoor dat ik dit boek twee jaar ongelezen in mijn boekenkast liet staan. Ik had het cadeau gekregen, maar telkens als ik dit boek van de plank viste en het boze jongetje op de cover zag, zette ik het meteen weer terug. 
Een reclamebureau houdt waarschijnlijk geen rekening met hoogsensitieve volwassenen die de uitstraling van het jongetje op de cover als drempel tot aankoop/lezen kunnen ervaren. Jammer, want nu ik dit boek uit heb, blijkt het een informatief, praktisch en helder boek. Met een vrolijkere voorkant had ik het vast eerder gelezen.

Negen praktische voorbeelden - kind/gezin

Bénazir begeleidt in haar eigen praktijk voornamelijk kinderen met onverklaarbare problemen en ervaringen. Ze bekijkt psychologische oorzaken wanneer kinderen in een gezin iets ongewoons meemaken, maar onderzoekt ook of het om paranormale verschijnselen gaat. Nu gaat het in 'Gebruiksaanwijzing gezocht' niet om paranormaal gevoelige kinderen, wel om gezinsproblemen die om oplossingen vragen. 
In negen hoofdstukken worden bekende problemen als casus gepresenteerd, in heldere en simpele taal. Denk aan voorbeelden als: niet kunnen slapen, onverklaarbare buikpijn van een kind, scheidingsproblematiek van de ouders, ouders die niet meer met elkaar door één deur kunnen, een kind met eetproblemen, een kind tussen twee culturen en puberconflicten.
Bénazir maakt op paranormale wijze contact met de kinderen (en ouders) om informatie te verkrijgen. Daarna koppelt ze de verkregen inzichten terug en geeft passende pedagogische en psychologische tips. De 'plannen van aanpak' aan het eind van elk hoofdstuk/casus, zijn verfrissend simpel én doeltreffend.

Het 'telepathisch contact leggen' met kinderen en ouders binnen een gezinssituatie gebeurt soms ongevraagd. Ik begrijp dat Bénazir de energievelden (aura's) van de betrokkenen en hun omgeving 'leest' of 'aftast', maar zou deze manier van werken eerder omschrijven als 'in staat zijn indrukken en gedachten van probleemkinderen en ouders intuïtief op te vangen' om daarmee aan de slag te gaan. Bij telepathisch contact ga ik uit van een gelijkwaardigere gedachtenuitwisseling op onbewust niveau. 

In twee uurtjes lezen had ik dit boek uit. Het leest lekker weg en je steekt er als ouder/opvoeder, (kinder)therapeut/coach zeker wat van op. Een aanrader! Het taalgebruik is zo eenvoudig dat het (ook) een bruikbaar boek is voor ouders met een laag tot gemiddeld opleidingsniveau. Zulke boeken kom je niet vaak tegen; veel opvoedkundige tips in boeken zijn afkomstig van psychologen of pedagogen die ouders met lastige kinderen vanuit een ivoren-toren-positie benaderen. Bénazir slaagt er in de lezer vriendelijk, alsof het een goede kennis is, toe te spreken, zodanig dat ouders hun eigen rol in het probleem durven erkennen en daardoor openstaan voor een plan van aanpak die tot oplossing van het probleem leidt.

'Gebruiksaanwijzing gezocht, want die werd er bij de geboorte niet bijgeleverd', auteur Bénazir, uitgave Ankh-Hermes, 2011, ISBN 9789020205206.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

15 juni 2015

Verdriet, verstopt achter woorden of lichamelijke klachten - verdrietverwerking


Tranen en verdriet

Niet iedereen toont zijn of haar verdriet openlijk aan de buitenwereld door tranen te laten zien. Hoe iemand verdriet emotioneel verwerkt, is een persoonlijke zaak en verschilt van mens tot mens. Het is op zich wel gezonder voor je lichaam om verdriet te uiten, want als tranen niet meer kunnen stromen kan onverwerkt verdriet leiden tot lichamelijke klachten.
Ook al probeert iemand nog zo hard om verdriet weg te stoppen, vaak is het wel terug te vinden in uitspraken, taalgebruik of lichamelijke klachten. Kijk maar eens naar onderstaande voorbeelden.

Taalgebruik - verdriet 'omzeilen'

Mevrouw C. vertelt in weekblad Libelle (2009): 
“Drie jaar geleden is mijn vader gestorven tijdens het uitoefenen van zijn grootste hobby: zeilen. Mijn broer en ik besloten samen om zijn boot te behouden, het laatste tastbare stukje van hem. Mijn man heeft geen zeilervaring, ik een klein beetje. Iedereen verklaarde ons voor gek toen we deze zomer besloten met onze kinderen een zeiltocht te gaan maken, maar na een paar lessen gingen we ervoor. De eerste dag was heerlijk. Zon en een lekker windje. We gingen door een sluis, waar ik erg tegenop zag. Het ging best goed. We overnachtten in een haven en de volgende ochtend zouden we weer door een sluis moeten. Opeens kwamen bij mij de tranen. Ik was bang! Bang voor de sluizen! Ik realiseerde me ineens dat we er nog veel meer zouden tegenkomen en dat wilde ik absoluut niet. Dus gingen we terug. Toen we later die dag weer door de eerste sluis kwamen en ik de lijn niet vast kreeg aan de kade, wist ik het zeker. Sorry, pa! Hoe leuk zeilen ook is, voor mij geen zeiltochten meer.”

Als je de tekst net even anders leest, vertelt mevrouw C. eigenlijk dat ze bang is haar tranen niet meer te kunnen bedwingen als de (figuurlijke) sluizen eenmaal opengaan. Dan maar geen tochten meer op het water. Ze kiest ervoor nog weg te blijven van het pijnlijke verdriet om haar overleden vader. Letterlijk omzeilt ze met de boot sluizen waar ze doorheen moet varen, figuurlijk gezien omzeilt ze haar tranen.
Mevrouw C. gebruikt haar persoonlijke overlevingsmechanisme (sluizen dichthouden/verdriet binnenhouden) net zolang tot ze op een dag aan verdrietverwerking toekomt.

Incontinent worden door verdriet


Alweer tien jaar geleden overleed mijn schoonvader. Voor iedereen in de familie was dit een verdrietige gebeurtenis, maar het meest voor mijn schoonmoeder, die haar geliefde partner verloor. Als de dag van gisteren herinner ik me het gesprek dat ik met haar voerde in de week voor de uitvaart. Eind tachtig was ze toen.
Stil zat ze naast me, als een klein zwak vogeltje. Buiten was het 30 graden, binnen hield ze haar winterjas aan tegen de allesoverheersende kou die ze voelde. Tijdens het korte ziekbed van haar man was ze plotseling incontinent geworden. Het verschonen van plasluiers door anderen liet ze gedwee toe. Lichamelijk was ze aanwezig, maar haar geest was al van plan te vertrekken. Het leven hoefde van haar niet meer. Alle gebeurtenissen liet ze gelaten over zich heenkomen.
Terwijl we samen zaten te wachten bij de uitvaartondernemer, gaf ze plotseling een rukje aan mijn arm en fluisterde: ‘Jij weet veel hè?’ Artsen en therapeuten hadden bij haar een streepje voor als het om kennis ging.
‘Dat val wel mee’. Ik kon een glimlach niet onderdrukken, moest denken aan de keer dat ze me recreatie-therapeut noemde in plaats van reïncarnatietherapeut. ‘Denk je, dat er een hemel is? Dat ik hem weer tegenkom?’
Ik was verbaasd. Over zoiets had ze nog nooit gesproken. ‘Ja, ik denk het wel. En omdat jullie zoveel van elkaar hielden, wacht hij vast op je.’
‘Vind je dat nou niet gek, nu hij dood is kan ik helemaal niet meer huilen. Mijn ogen blijven droog. Alle tranen zijn gestopt.’

Hoewel ik niet zo goed in troosten ben, sloeg ik een arm om haar breekbare, kleine gestalte heen en antwoordde: ‘Da’s helemaal niet gek. Je hebt zoveel verdriet dat je ogen het niet aan kunnen om tranen te maken. Je huilt wel, alleen komt het er beneden uit. Je plast gewoon tranen.’
‘Goh. Zou dat het zijn?’ Ze klonk even opgelucht, om meteen daarna haar stilzwijgend gedrag weer op te pakken.
Zes weken later stierf ze. Haar overleden man achterna. 

Haar lichaam had de perfecte oplossing gevonden om een enorme hoeveelheid tranen te lozen.

Prostaatklachten ipv verdriet uiten

Meneer K. is eind zestig als hij te maken krijgt met het overlijden van veel familieleden. Uiterlijk onbewogen is hij aanwezig bij alle uitvaartdiensten, koffietafels en herinneringsbijeenkomsten. Opgegroeid met het idee dat een man niet mag huilen, houdt hij als een echte man al zijn verdriet binnen. Hij pinkt hoogstens een traantje weg, meer niet.
Tenminste, dat denkt hij. Meneer K. uit wel degelijk zijn tranen, via zijn lichaam. In dezelfde periode waarin veel van zijn familieleden overlijden, ontwikkelt hij prostaatklachten. Ieder uur van de dag én nacht moet hij naar het toilet voor kleine en pijnlijke plasjes. Wanneer hij op een dag in een openbare gelegenheid zijn plas niet meer kan ophouden, gaat hij met zijn klachten naar de huisarts. De huisarts schrijft medicatie voor en na een half jaar plast meneer K. weer enigszins normaal. Hij hervat zijn dagelijkse bezigheden zonder overmatig naar de wc te moeten. Een kunstmatige ingreep 'om het droog te houden', maar voor hem de beste oplossing. Op oudere leeftijd is het immers lastig de manier waarop je al een heel leven lang met verdriet (het watermanagement) omgaat, te veranderen.

Nattigheid

Iedere persoon gaat op geheel eigen wijze om met verdriet. Uitstellen, negeren, voelen, verwerken. Ook al lijkt het voor buitenstaanders dat mensen niet verdrietig zijn omdat ze geen traan laten in het bijzijn van anderen, hun angsten, gedragingen, lichamelijke klachten of uitgesproken woorden geven een ander beeld. Nattigheid (verdriet) kan zich op creatieve wijze uiten.


Plasproblemen & vorige levens

Te vaak plassen bij een vliegreis - vorig leven parachutist


Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur boeken
www.vorigelevens.nl

9 juni 2015

Twee inspirerende boeken voor bloggers - ' Blogboek' van Kelly Deriemaeker en 'How Blogs Work' van Stephanie Duval


Vlaamse boeken over bloggen

Uit Antwerpen bracht ik enkele maanden geleden twee boeken mee over bloggen. Ik dacht dat inspirerende blogtips wel eens nuttig voor me konden zijn. Per slot van rekening blog ik alweer een jaar of vier, zonder me veel te hebben verdiept in wat gangbaar is op andere blogs. 
Ik heb vooral plezier in het bloggen - wil dit graag zo houden - en vind het leuk mensen te informeren over de onderwerpen waar ik om geef, zoals werken met vorige levens, (regressie- en reïncarnatie)therapie.
Nu pas heb ik deze blog-inspiratie-boeken uit. De inhoud was inderdaad inspirerend, deels bevestigend en maakte me tegelijkertijd duidelijk dat ik het best goed doe als blogger. 

Vrolijke blogtips van Kelly Deriemaeker
Als je niet meer weet waarover je moet bloggen

Heb je moeite met het vinden van onderwerpen? Dan raad ik je het vrolijke 'Blogboek, tips & inspiratie voor meer blogplezier' aan van blogger Kelly Deriemaeker. Van haar tips krijg je zin om te schrijven!
Ze behandelt onderwerpen als tips voor blogideetjes, je eigen stem vinden bij het bloggen, hoe vaak je een artikel 'moet' maken, hoe je kunt reageren op reacties van bloglezers. Kelly laat andere blogexperts aan het woord, vertelt over netwerken en omgaan met schrijf-dips. Ze spreekt je toe als een vriendin met blogervaring. Een fijn boek dat twintigers, vooral vrouwen, zeker zal aanspreken. Het enige minpuntje vond ik de moderne, chaotische layout met te veel verschillende kleuren en lettertypes. Vrolijk, maar druk. Zo'n layout is een crime voor hoogsensitieve personen. 
(Blogboek, Tips & Inspiratie voor meer blogplezier - Kelly Deriemaeker, 24,95 euro, uitgeverij Vrijdag)

Zakelijke blogtips van Stephanie Duval
Zakelijk bloggen

'How Blogs Work, tips & tricks voor beginnende en ervaren bloggers' van journaliste Stephanie Duval is informatief, maar wat saaier van toon. De layout is modern en strak. Door rustiger kleurgebruik en een leesbaarder lettertype is de tekst beter te lezen dan het boek van Kelly Deriemaeker, als je hoogsensitief bent.
Stephanie pakt het zakelijker aan. Ze vertelt over het waarom van bloggen, hoe je start, hoe je een eigen publiek kunt aanboren, hoe je kunt netwerken met professionals en hoe je eventueel met bloggen geld kunt verdienen. Ik vind het goed dat ze aandacht besteedt aan ethische kwesties, zoals wel of niet eerlijk bloggen over gratis verkregen produkten. Geschikt voor twintigers en dertigers die het bloggen serieus nemen voor hun werk.
(How Blogs Work, tips & tricks voor beginnende en ervaren bloggers, Stephanie Duval, 19,99 euro, uitgeverij Lannoo)

Blijf jezelf

Net als Kelly, heeft Stephanie andere bloggers geïnterviewd. In beide boeken zijn die korte interviews nuttig en inspirerend om te lezen. De auteurs hameren alletwee op bloggen 'met een eigen, unieke stem' en stug volhouden. Vaak beginnen bloggers enthousiast maar stoppen er na een tijdje mee. 
Bloggen kost tijd, veel tijd. Dat hou je alleen vol als je plezier hebt in schrijven over onderwerpen waar je hart naar uitgaat. Louter 'kopieer-bloggers' haken snel af.
Beide boeken zijn goed en nuttig. Alhoewel bedoeld voor de Belgische markt, zijn ze voor Nederlanders natuurlijke eveneens bruikbaar. De Vlaamse input maakt deze boeken een stuk beschaafder dan Nederlandse varianten. Minder schreeuwerig wat betreft het 'kijk eens hoe goed ik ben'. Een pluspunt! 

Eigen blogregels

Ik ontdekte dat ik, blijkbaar in tegenstelling tot andere bloggers, zelden last heb van schrijf-dips. Eerder heb ik te veel inspiratie voor een artikel dan te weinig. Door veel te bloggen heb ik een eigen schrijfritme ontwikkeld. Drie blogartikelen per week is het prettigst, iedere dag bloggen is voor mij onhaalbaar. Korte blogs wissel ik af met lange. De ene keer diepgaand qua onderhoud, de andere keer luchtig van toon. 
Bewust kies ik voor een rustige layout voor Blog Vorige Levens. Op sommige mensen komt dit saai over, maar hoogsensitieve mensen vinden dit juist prettig ('mijn' blogpubliek). 
De reactie-mogelijkheid onder artikelen heb ik expres uitgeschakeld. Volgens tips in blogboeken is dat niet slim. Ik zou in gesprek moeten gaan/blijven met lezers die reacties achterlaten. Maar ik hou niet van flauwekulreacties van personen die virtueel scheldend, met de nodige taalfouten, laten weten dat reïncarnatie of wat ik schrijf, totale onzin is. Zulke lui buiten de deur houden, voelt voor mij rustiger. Bloglezers die me willen benaderen met een serieuze vraag, weten me te vinden via mijn website.
Verder kies ik ervoor geen reclames op mijn blog te installeren. Te onrustig, al die banners en flitsende en bewegende plaatjes. Ik verdien hierdoor niets met mijn blog. Toch heeft het me mooie zaken opgeleverd: betere vindbaarheid via Google, nieuwe cliënten voor mijn praktijk, een radio-interview voor het buitenland, een boekcontract bij een uitgever, gratis boeken voor het schrijven van uitgebreide recensies, en waardevoller: plezierige contacten met anderen.
En gaandeweg het schrijven van alle blogs - dit is artikel 489! - leer ik steeds beter waar bloglezers wel of niet van houden. Dankzij Google-statistieken kan ik o.a. zien via welke zoekwoorden mensen op mijn blog terechtkomen. 
Na 4 jaar bloggen zit ik op ruim 5000 unieke blogbezoekers per maand, voor een nichemarkt. Ik ben dik tevreden.

Groetjes, 

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur/blogger

4 juni 2015

Uitvaartmuseum Tot Zover - Tentoonstelling 'De Vogelvanger' over zelfdoding - 25 juni t/m 4 oktober 2015 - Amsterdam



Tentoonstelling over zelfdoding
Uitvaartmuseum

Misschien heb je er nog nooit van gehoord, maar in Amsterdam staat het Nederlands Uitvaart Museum (www.totzover.nl). Met enige regelmaat organiseren ze informatieve tentoonstellingen over 'de dood'.

De Vogelvanger

Van 25 juni t/m 4 oktober 2015 is er een nieuwe expositie 'De Vogelvanger', met als thema zelfdoding. 
Het museum hoopt dat deze expositie bijdraagt tot het doorbreken van taboes rondom zelfdoding.

Boektip - Leven met zelfdoding

In januari van dit jaar las ik onderstaand boek 'Leven met zelfdoding' van Jolien van der Kooij en Wouter de Jonge. Ik kan het van harte aanbevelen. Voor een boekreview op dit blog, klik hier.

Boek 'Leven met zelfdoding', 60 brieven van nabestaanden
Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/schrijver
www.vorigelevens.nl 

3 juni 2015

Trekken en duwen aan cliënten? Nee, bedankt! - over een vorig leven van een therapeut


Opruiming

Ik ben bezig met het reorganiseren van mijn website. Een aantal verhalen worden verplaatst en aangepast, hier nog op dit blog gezet, of gewist. Grote schoonmaak! Er stonden gewoon té veel verhalen op mijn site. Kwestie van door de bomen het bos weer willen zien.
Onderstaand verhaal verplaats ik graag naar dit blog.

Trekken en duwen

Peter (51) is een collega-regressietherapeut. Na jarenlang met plezier een praktijk te hebben gehad, vertelt hij me: “Ik heb geen zin meer om therapie te doen. Het is me met sommige cliënten te veel trekken en duwen.”
Omdat Peter al helemaal geen zin heeft in therapeutisch advies van mij, raad ik hem een cd aan met visualisaties van Roger Woolger ('Healing your past lives'). Misschien dat hij die cd kan gebruiken op een voor hem passend moment - als hij er wel zin in heeft - om uit te zoeken waar zijn weerzin nog meer mee te maken heeft dan met ‘moeilijke cliënten’. Moeilijke cliënten bestaan immers niet, therapeuten die vastlopen in hun werk wel.
Als Peter een cliënt van me zou zijn, zou ik meer pushen, maar nu kan ik slechts vriendschappelijke raad geven. Hij staat op dit moment niet open voor collegiale kritiek.

Een paar weken later krijg ik Peter aan de telefoon. “Heb je nog wat met die cd gedaan?”, vraag ik.
“Ja. Toch verrassend wat daar uit kwam. Niet dat ik nu meteen zin heb om nieuwe cliënten aan te nemen, maar ik kijk er een stuk positiever tegenaan.”


Hieronder vat ik Peters aantekeningen, met zijn goedkeuring, samen:

“Waarom geen zin meer om therapie te doen?
Het is me te veel trekken en duwen.
Mijn lichaam voelt koud aan. Alsof het hard waait.
Ik sta in een storm. Ik duw en trek aan iets, dat niet vooruit wil.
Ik wil schreeuwen: kom, we moeten verder! Ben doodmoe van al dat getrek. Ik word boos. Het schiet niet op. Het stormt te hard.
Er zit een boerenkar zit vast in de modder. Ik duw en trek, krijg de kar niet los. Kar zuigt zich vast in de modder.
De rivier is buiten zijn oevers getreden. Het water komt op me af!
Ik moet de kar laten gaan, ik moet loslaten.
Ik moet loslaten, anders...? Verdriet. Anders vriend verliezen op kar.

Had het anders gekund? (vraag van Roger Woolger op de cd)
Die andere persoon had ook op tijd van de kar af kunnen komen, maar hij wou zijn bezittingen redden (huisraad, vastgebonden op de kar). Vluchtmateriaal. We waren op de vlucht voor het wassende water van de rivier.
Ik laat los, laat de kar los, zwem in het water. Tegen stroom in. Bijna ondoenlijk. Lompe, zware natte kleding. Ook al mijn bezittingen verzwolgen door rivierwater. Maar ik leef nog.
Loslaten = goed = kans om zwemmend eruit te komen. Ik leer loslaten in dat leven. Die ander is verdronken. Hield vast aan zijn spullen.

De rest van dat leven was normaal. Dit ene moment bepaalt voor grootste deel dat leven. Ik had eerder kunnen wegvluchten met de kar. Geleerd: volgende keer op tijd weggaan en minder meenemen. Leven is belangrijker dan spullen.”

Samen de kar trekken

Mooi, hoe uitspraken dubbele ladingen en betekenissen vertegenwoordigen. 
Ik zei lachend tegen Peter: “Aha, ik begrijp nu meteen waarom je zo'n hekel hebt aan die managers-uitspraak ‘we moeten samen de kar trekken’. 

Emotioneel beladen uitspraken in een andere context (bijv. symbolisch of met betrekking tot een situatie in een vorig leven) bekijken, kán verhelderend werken. Aan de gedachte uit een vorig leven (‘zolang ik blijf trekken en duwen in een moeizame situatie, verlies ik niemand waar ik om geef’) hoeft Peter niet langer vast te houden. Hij mag nu best ‘gemakkelijke’ cliënten ontvangen in zijn praktijk... ook al verkeren ze qua problematiek in woelig water.

Woordgebruik en inzicht


Tijdens consulten werk ik vaak met dergelijke woordgrapjes en ‘eruit springende’ zinnen. De ene keer verzamel ik uitspraken van een cliënt, zet ze zelf in een andere volgorde en laat zien welk vorig leven daarbij hoort (omdat ik vanzelf al beelden daarvan opvang), een andere keer puzzel ik samen met de cliënt tot we de oude ervaring duidelijk hebben. Huiswerk - dat via e-mail wordt nagekeken - zorgt dan voor een therapeutische afronding.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapie/werken met vorige levens

1 juni 2015

'Kiezen voor vrije keuze' - Wim Roskam - boek - Akaija - sieraad

Akaija 

Akaija

In 2011 was ik in München voor de opname van een Amerikaanse documentaire over reïncarnatie. Vlak voordat ik in een taxi terug naar het vliegveld reed, stopte Julia Sviridov mij een ijzeren geval van 25 cm doorsnede in mijn handen met de mededeling of ik 'die Akaija even aan Wim Roskam wilde geven in Nederland'. Ik wilde weigeren, mijn handbagagekoffer was piepklein en vol, maar ik nam de Akaija toch aan. In mijn achterhoofd klonk vaag de waarschuwing 'nooit onbekende pakjes voor anderen te vervoeren', maar dit driedimensionale ding zag er tamelijk ongevaarlijk uit.
Het metalen voorwerp reisde met me mee naar Nederland. Nu denken buitenlanders wel vaker dat in Nederland iedereen elkaar kent, klein landje enzo, maar ik had nog nooit van Wim Roskam gehoord. Thuisgekomen zocht ik via Google zijn adres en telefoonnummer op en belde hem. Hij klonk heel vriendelijk. Vanwege de grote afstand tussen onze woonplaatsen kwamen we overeen dat ik deze Akaija (door hem handgemaakt en van massief zilver!, wist ik veel) in mijn praktijk zou bewaren totdat hij een keer in de buurt was om 'm zelf op te halen.

Op zolder


Van 2011 t/m 2013 stond de zilveren Akaija in mijn praktijkruimte op een antiek Chinees altaartje, tussen Egyptische beeldjes. Nadat ik een keer overtollige spullen opruimde in 2014, zette ik het op zolder. Van Wim Roskam hoorde ik niets. 
In maart 2015 had ik een pak printpapier nodig, dat op zolder lag. Terwijl ik daar liep, rolde zomaar ineens de Akaija voor mijn voeten over de vloer. Ik was het voorwerp glad vergeten en dacht, oh ja, dat ligt hier nog steeds.
Enkele dagen later belde Wim Roskam, uit zichzelf. Toeval? Hij had in de Randstad een afspraak en kon omrijden om bij mij de Akaija op te halen. Of ik 'm nog had? Natuurlijk!

Contact

Op een zonnige aprilmiddag kwam Wim met zijn partner Marianne langs om de Akaija op te halen. Ze brachten voor mij het door Wim geschreven boek 'Kiezen voor vrije keuze' mee en een klein zilveren Akaija-sieraad voor aan een ketting. Reuze lief. 
Het werd een bijzondere middag waarin we spraken over de helende kracht van de Akaija, herinneringen aan vorige levens, de liefde en alles wat ons bindt.

'Kiezen voor vrije keuze' - Wim Roskam

Kiezen voor vrije keuze - boek - Wim Roskam

Inmiddels heb ik dit 285 pagina's tellende boek (ISBN 978-90-77247-96-9) gelezen, waarin Wim in heldere, eenvoudige taal schrijft over de aanloop naar het ontstaan van de Akaija, het symbool voor liefde en keuzevrijheid. Een symbool dat alles te maken heeft met Wims vorige levenspartner Linda, die jaren geleden overleed.
Als je als partners enorm met elkaar verbonden bent - in dit leven en vanwege ervaringen uit voorgaande levens - beleef je een ernstige ziekte van één van beiden, samen. Dat gebeurde ook bij Wim en Linda. 
Tijdens Linda's ziekte kwam hun beider focus te liggen op liefdevol samenzijn en met hulp uit het alternatieve circuit vechten tegen de ziekte. Maar welke keuzes zijn in zo'n situatie het beste? Kiezen voor reguliere of alternatieve geneeswijzen? Naar wie is het verstandig te luisteren? Volg je artsen in het ziekenhuis met medische protocollen of wonderdokters, helderzienden, mediums en alternatieve genezers? Wat is het beste voor de ziel? Ziekte bestrijden of accepteren?
Wim zorgde liefdevol voor zijn zieke partner Linda. Geleidelijk aan werd hun beider wereld kleiner en kleiner naarmate het lichamelijke aftakelingsproces sneller ging. Een situatie die alle mantelzorgers van zieke naasten zullen herkennen. Wim kwam amper nog aan zichzelf toe, hij was dag en nacht aan het zorgen voor Linda. Geen gemakkelijke taak als levenspartner. Toch liet hij haar telkens vrij om zelf te kiezen welke (medische) weg ze wilde bewandelen. Ook als dat de keuze was om 'geen behandeling' te willen. 
Wim beschrijft dit alles op integere wijze. Uit dit boek blijkt, dat de vrije keuze die hij Linda uit liefde gunde - hoe moeilijk hij dat af en toe zelf vond - als balsem was voor haar ziel.
Na haar dood sprak hij de wens uit dat ze 'één mochten zijn'. Dat gebeurde. Linda's ziel hield en houdt nog steeds contact met Wim vanuit de sferen waarin ze nu vertoeft, via mediums/helderzienden, door contact te maken in zijn dromen en door hem te inspireren tot het maken van sieraden, zoals de Akaija.

'Kiezen voor vrije keuze' vind ik een boek voor spiritueel ingestelde lezers die in hun naaste omgeving langdurig zieken of stervenden verzorgen en/of voor mensen waarvan de partner onlangs is overleden. Zij zullen moed putten uit Wims verhaal en ontdekken dat er meer is tussen hemel en aarde, leven en dood en dat contact met een overledene op zielsniveau, vanuit andere sferen, mogelijk is.

Helende kracht van de Akaija - Atlantis

Ik kan zelf niet beoordelen of de Akaija energie balanceert en herstelt (spin-inversie); technische informatie daarover vind je op www.akaija.com. Wel kan ik zeggen dat mensen met vorige levens in Atlantis de helende, energetische werking van dit symbool/sieraad zeker zal interesseren. Ook als je van energetische lichtbollen op foto's houdt, is het raadzaam op de website de reisverslagen te bekijken van Wim naar oa Rusland.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer/reïncarnatietherapeut, auteur

Polariteit & Bewustzijn - Masterclass - Ester van der Velden - Opleidingsinstituut RT Nederland - zaterdag 20 juni 2015 in Den Bosch


Reïncarnatie, polariteit & bewustzijn
Masterclass

Op zaterdag 20 juni 2015 organiseert het opleidingsinstituut RT Nederland in samenwerking met het BivT een masterclass Polariteit & Bewustzijn onder leiding van reïncarnatietherapeute Ester van der Velden. 

Polariteit & Bewustzijn

Wij mensen op aarde, leven in een wereld van tegenstellingen, polariteiten. Bijv. goed/slecht, rust/beweging, denken/voelen, mooi/lelijk, veel/weinig, mannelijk/vrouwelijk, enz. Leven als ziel in een mensenlichaam betekent leerprocessen aangaan met de aanwezige polariteiten van het leven op aarde.

Tekst uit de informatie-email die ik ontving:
"Door traumatiserende gebeurtenissen kan een mens terechtkomen in één pool en het contact met de andere verliezen. Die confrontatie met die éne aanwezige pool kan letterlijk, maar ook in overdrachtelijke zin, zo pijnlijk zijn dat een deel van een traumatiserende gebeurtenis wordt afgewezen. Blijft die afwijzing bestaan, dan wordt er gesproken van een trauma. 
Trauma’s staan een natuurlijke ontwikkeling van de mens in de weg en leiden tot klachten en problemen. Bij herhaling van traumatiserende gebeurtenissen ontstaan kettingen van verbonden gebeurtenissen die werken als zogenaamde thema’s. Thema’s worden gekenmerkt door het afwijzen van - aan het leven eigen - polariteiten. Door bewust te worden van die afwijzing kan men weer in evenwicht komen en de traumatische gebeurtenissen gaan verwerken in een therapeutisch proces."

Ester van der Velden is jarenlang werkzaam geweest in het voortgezet onderwijs als docente en volgde na een dansopleiding de opleiding tot reïncarnatietherapeut. Sinds 1991 heeft zij een eigen praktijk.

Doelgroep

Deze masterclass is bedoeld voor psychologen, therapeuten, coaches, counselors, psychosociaal hulpverleners, maatschappelijk werkers, artsen, hypnotherapeuten, regressietherapeuten en andere paramedici uit de reguliere en complementaire hulpverlening.

Kijk voor alle informatie op de website van Opleidingsinstituut RT Nederland.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl